ورزش شنا

افزایش قدرت عضلانی برای بهبود عملکرد در آب
بدن شناگر برای اجرای حرکات مؤثر در آب نیاز به عضلاتی دارد که هم قوی باشند و هم هماهنگ عمل کنند. تمرینات مقاومتی به صورت ویژه‌ای طراحی شده‌اند تا عضلات درگیر در شنا تقویت شوند. این تقویت باعث می‌شود توان بیشتری برای اجرای حرکات کششی، فشاری و چرخشی در اختیار شناگر قرار گیرد. افزایش قدرت عضلات باعث افزایش طول مسیر هر حرکت و در نتیجه کاهش تعداد حرکات مورد نیاز برای طی مسافت مشخص می‌شود. این موضوع به ذخیره انرژی و افزایش سرعت شنا کمک می‌کند. همچنین، عضلات قوی‌تر کنترل بهتری بر حرکات دارند و می‌توانند سریع‌تر به دستورات مغز پاسخ دهند. این افزایش واکنش‌پذیری نیز در شرایط رقابتی مزیت قابل‌توجهی محسوب می‌شود. تمرینات مقاومتی نه تنها عملکرد حرکتی را بهبود می‌بخشند، بلکه نقش مهمی در ارتقاء اعتماد به تکنیک شنایی فرد دارند. در مجموع، افزایش قدرت عضلانی به شناگری با کیفیت‌تر و سریع‌تر منتهی می‌شود.

کاهش خطر آسیب‌دیدگی از طریق تقویت عضلات و مفاصل
یکی از مهم‌ترین مزایای تمرینات مقاومتی، کاهش خطر آسیب‌دیدگی در حین تمرینات یا مسابقات شنا است. این تمرینات با ایجاد تعادل عضلانی و افزایش قدرت عضلات محافظ مفاصل، از حرکات ناپایدار و خطرناک جلوگیری می‌کنند. شناگران حرفه‌ای معمولاً تحت فشارهای مکرر ناشی از حرکات تکراری قرار دارند که می‌تواند مفاصل را در معرض فرسایش قرار دهد. تمرینات مقاومتی به عضلات این توانایی را می‌دهند که فشارهای وارده را جذب کرده و مانع از وارد آمدن آسیب به مفاصل شوند. برنامه‌های تمرینی که با تمرکز بر پیشگیری از آسیب طراحی می‌شوند، اغلب شامل تمریناتی برای تثبیت شانه، ستون فقرات و زانو هستند. افزایش قدرت در این نواحی باعث بهبود عملکرد و در عین حال کاهش احتمال آسیب می‌شود. تمرینات مقاومتی همچنین به افزایش دامنه حرکتی ایمن کمک می‌کنند که این امر مانع از کشیدگی یا پارگی عضلات می‌شود. بدین ترتیب، شناگر می‌تواند بدون نگرانی از آسیب، تمرینات خود را با ثبات ادامه دهد.

بهبود تکنیک‌های شنا از طریق کنترل بهتر عضلات
شنا یکی از ورزش‌هایی است که در آن کوچک‌ترین تغییر در زاویه حرکت دست یا پا می‌تواند تأثیر زیادی بر عملکرد داشته باشد. تمرینات مقاومتی به شناگر کمک می‌کنند تا بتواند این حرکات را با دقت و تمرکز بیشتری کنترل کند. افزایش قدرت و کنترل عضلات باعث کاهش حرکات اضافی و ناخواسته می‌شود. در نتیجه، حرکات شنایی با روانی بیشتری صورت می‌گیرند و انرژی کمتری هدر می‌رود. این کنترل دقیق عضلانی نقش ویژه‌ای در اصلاح تکنیک‌های شنا دارد. برای مثال، کنترل بیشتر بر عضلات شانه باعث اجرای دقیق‌تر حرکت کشش در شنای پشت می‌شود. تمرینات مقاومتی باعث فعال‌سازی بهتر عضلات ضعیف و بازسازی تعادل در عملکرد عضلات متقابل می‌گردد. در مجموع، شناگر با داشتن کنترل بهینه بر بدن خود، می‌تواند حرکات دقیق‌تری اجرا کرده و عملکرد خود را به سطح بالاتری برساند.

افزایش استقامت عضلانی برای اجرای حرکات طولانی‌تر
اجرای طولانی‌مدت حرکات شنایی بدون افت عملکرد، نیازمند عضلاتی با استقامت بالا است. تمرینات مقاومتی با تکرارهای بالا و شدت متوسط، عضلات را برای فعالیت در بازه‌های زمانی طولانی‌تر آماده می‌کنند. عضلاتی که با چنین تمریناتی تقویت می‌شوند، قادرند در مدت زمان بیشتری با خستگی کمتر فعالیت کنند. این موضوع به شناگر اجازه می‌دهد در طول تمرینات یا رقابت‌ها عملکرد ثابت‌تری داشته باشد.

تأثیر مثبت تمرینات مقاومتی بر وضعیت روانی و اعتماد به نفس
یکی از مزایای مهم تمرینات مقاومتی، تأثیر آن‌ها بر وضعیت روحی شناگران است. ورزش مقاومتی با بهبود ترکیب بدنی، سبب تقویت تصویر ذهنی ورزشکار از خود می‌شود. این احساس رضایت از بدن، به افزایش اعتماد به نفس در محیط‌های رقابتی کمک شایانی می‌کند. همچنین ترشح اندورفین پس از تمرین، موجب احساس شادابی و کاهش استرس می‌شود. تمرینات منظم قدرتی به ایجاد حس کنترل، برنامه‌ریزی و انضباط فردی نیز منجر می‌شوند. این عوامل جمعی، وضعیت روانی فرد را در برابر فشارهای روانی ناشی از رقابت بهبود می‌بخشند. شناگرانی که تمرینات مقاومتی را در برنامه تمرینی خود لحاظ می‌کنند، اغلب روحیه‌ای مثبت‌تر و پایداری ذهنی بیشتری دارند. این روحیه کمک می‌کند تا در مواجهه با شکست‌ها یا چالش‌های تمرینی، انگیزه و اراده لازم برای ادامه مسیر حفظ شود. به همین دلیل، تأثیر روانی این تمرینات یکی از ابعاد مهم موفقیت در شنا است.

شنا در آب آزاد تجربه‌ای هیجان‌انگیز و چالش‌برانگیز است که نیازمند تجهیزات خاصی است تا ایمنی شناگر تأمین شود و تجربه بهتری از آب‌های طبیعی به دست آید. در این مقاله به بررسی تجهیزاتی که برای شنا در آب‌های آزاد ضروری هستند، خواهیم پرداخت. این تجهیزات می‌توانند از دسترسی به تجهیزات اولیه شنا تا ابزارهای پیشرفته‌تر و تکنولوژی‌های نوین شامل شوند که به افزایش ایمنی و راحتی شناگر کمک می‌کنند.

1. دستگاه ردیاب GPS
دستگاه ردیاب GPS به شناگران در آب‌های آزاد این امکان را می‌دهد که موقعیت دقیق خود را در هر لحظه مشاهده کنند. این دستگاه‌ها برای شناگران در مناطقی که به طور کامل با محیط آشنا نیستند یا در نزدیکی سواحل دورافتاده شنا می‌کنند، بسیار حیاتی هستند. با استفاده از این دستگاه‌ها، شناگر می‌تواند مسیر خود را تحت نظر داشته باشد و در صورت بروز هر گونه مشکل یا نیاز به کمک، به راحتی موقعیت خود را به امدادگران منتقل کند. همچنین، دستگاه‌های ردیاب GPS معمولاً قابلیت‌های پیشرفته‌تری همچون اندازه‌گیری سرعت و مسافت را دارند که برای کسانی که به طور حرفه‌ای شنا می‌کنند یا در مسابقات شرکت می‌کنند، مفید است.

2. کلاه شنا
کلاه شنا به عنوان یکی از تجهیزات اصلی شناگران در آب‌های آزاد شناخته می‌شود. این کلاه‌ها به شناگر کمک می‌کنند تا در برابر تغییرات دمای آب و محیط، محافظت شده و تجربه بهتری داشته باشد. کلاه شنا از ورود آب به گوش‌ها و موها جلوگیری می‌کند و می‌تواند مانع از بروز مشکلاتی چون سردرد یا سرمازدگی شود. همچنین، این کلاه‌ها به شناگر کمک می‌کنند تا راحت‌تر و سریع‌تر در آب حرکت کند. بسیاری از کلاه‌های شنا به گونه‌ای طراحی شده‌اند که از مواد ضدآب و کشسان ساخته می‌شوند تا به راحتی روی سر قرار گیرند و ایمنی و راحتی شناگر را تأمین کنند.

3. عینک شنا
عینک شنا برای شناگران در آب‌های آزاد بسیار ضروری است، زیرا این عینک‌ها به شناگر کمک می‌کنند تا دید واضح و شفاف‌تری در زیر آب داشته باشد. در محیط‌های طبیعی مانند دریا یا دریاچه‌ها، وجود امواج یا ذرات معلق در آب می‌تواند دید شناگر را مختل کند. عینک‌های شنا از چشم‌ها در برابر این عوامل محافظت کرده و به شناگر این امکان را می‌دهند که بدون نگرانی از آب یا نور خورشید به راحتی مسیر خود را مشاهده کند. طراحی این عینک‌ها به گونه‌ای است که از بخار گرفتن لنزها جلوگیری کرده و دیدی بدون اختلال فراهم می‌آورد.

4. کیسه ضد آب
کیسه ضد آب برای شناگران در آب‌های آزاد به ویژه در مواقعی که نیاز به نگهداری وسایل شخصی دارند، بسیار مفید است. این کیسه‌ها از مواد مقاوم به آب ساخته شده‌اند که از نفوذ رطوبت به داخل کیسه جلوگیری می‌کنند. شناگر می‌تواند از این کیسه‌ها برای نگهداری وسایل مهم مانند موبایل، پول یا کلیدها استفاده کند و نگرانی از بابت آسیب به این وسایل نداشته باشد. بسیاری از این کیسه‌ها به راحتی به بدنه شناگر متصل می‌شوند و می‌توانند در صورت لزوم، به راحتی حمل شوند. این ویژگی‌ها به شناگر اجازه می‌دهند تا با اطمینان بیشتری در آب شنا کند.

5. دستکش شنا
دستکش‌های شنا برای شناگران در آب‌های آزاد به ویژه در دماهای پایین بسیار حیاتی هستند. این دستکش‌ها از دستان شناگر در برابر سرما و آسیب‌های فیزیکی محافظت می‌کنند و اجازه می‌دهند شناگر با راحتی بیشتری در آب حرکت کند. طراحی این دستکش‌ها به گونه‌ای است که به راحتی روی دستان شناگر قرار می‌گیرند و مانع از حرکت طبیعی دست‌ها نمی‌شوند. دستکش‌های شنا همچنین از اصطکاک و آسیب‌هایی که ممکن است در هنگام برخورد با موانع زیر آب به دستان شناگر وارد شود، جلوگیری می‌کنند.

1. مایکل بلیک – مربی شناگران برتر آمریکا

مایکل بلیک یکی از مربیان شناگر برجسته است که توانسته است شناگران بسیاری را به موفقیت‌های جهانی و المپیکی برساند. او به‌طور خاص شناگران نخبه‌ای همچون رایان لوچته و کاترین راسل را تربیت کرده و در موفقیت‌های آن‌ها نقش بزرگی ایفا کرده است. بلیک به‌عنوان یک مربی، به‌طور مداوم از روش‌های نوین و علمی در طراحی تمرینات برای شناگرانش استفاده می‌کند. او معتقد است که تمرکز بر تقویت ذهن شناگر به‌اندازه تقویت جسم او مهم است و در جلسات مربیگری خود بر جنبه‌های روان‌شناختی رقابت‌ها نیز تمرکز دارد. از ویژگی‌های اصلی روش مربیگری او می‌توان به استفاده از تحلیل‌های دقیق تکنیکی و تغییرات جزئی در حرکات شناگران اشاره کرد. بلیک همچنین به شناگران خود کمک می‌کند تا در رقابت‌های جهانی و المپیک بتوانند عملکردی فوق‌العاده داشته باشند.

2. بوب بومن – یکی از مشهورترین مربیان شنای دنیا

بوب بومن به‌عنوان یکی از مربیان شنا شناخته‌شده در جهان، تاثیر زیادی در موفقیت‌های شناگران در مسابقات جهانی و المپیک داشته است. بومن به‌ویژه برای مربیگری مایکل فلپس، شناگر معروف و چندین‌بار مدال‌آور المپیک، شناخته می‌شود. او روش‌های پیشرفته‌ای برای بهبود تکنیک‌های شناگران به‌کار می‌برد که شامل تحلیل دقیق حرکات بدن شناگر و استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته است. بومن به‌شدت بر استفاده از رویکردهای روان‌شناختی در مربیگری تأکید دارد و بر اهمیت انگیزه در موفقیت‌های ورزشی شناگرانش تأکید می‌کند. او همچنین در طراحی برنامه‌های تمرینی بسیار دقیق و متناسب با شرایط فردی شناگران شناخته می‌شود. مربیگری بوب بومن یکی از عوامل مهم در موفقیت‌های بسیاری از شناگران جهانی بوده است.

3. کلاودیو کاسا - مربی شناگران برتر اروپا

کلاودیو کاسا مربی شناگر ایتالیایی است که در طول سال‌ها، شناگران بسیاری را در رشته شناهای استقامتی پرورش داده است. شناگرانی همچون فیلیپو مانینی که تحت مربیگری او در مسابقات جهانی موفق شده‌اند، نمونه‌ای از تأثیرات مربیگری کاسا هستند. او بر تقویت استقامت و قدرت عضلانی شناگران در کنار بهبود تکنیک‌های شنا تأکید می‌کند. روش‌های کاسا بیشتر به تمرینات بلندمدت و سخت می‌پردازد که در نهایت باعث افزایش استقامت و قدرت بدن شناگران می‌شود. این رویکرد سخت‌گیرانه در کنار تمرینات ذهنی باعث می‌شود شناگران تحت مربیگری او در مسابقات بین‌المللی به‌ویژه در مسابقات طولانی‌مدت موفق شوند. کاسا همچنین به روند بازیابی و استراحت شناگران پس از تمرینات فشرده اهمیت ویژه‌ای می‌دهد.

4. دنیل بترمن – مربی تخصصی شنای آزاد

دنیل بترمن یکی از مربیان شنا است که بیشتر در شناهای آزاد و سرعت شناخته می‌شود. روش‌های مربیگری بترمن به‌طور خاص بر افزایش قدرت عضلانی و بهبود تکنیک‌های شناگران در شناهای سرعتی تمرکز دارد. او برای شناگران خود تمرینات سخت و متنوعی طراحی می‌کند تا بتوانند در مسابقات جهانی و المپیک به نتایج چشمگیری دست یابند. بترمن همچنین از ابزارهای علمی برای تحلیل دقیق حرکات شناگران خود استفاده می‌کند تا نقاط ضعف آن‌ها را شناسایی و اصلاح کند. او به‌طور مداوم بر جنبه‌های روان‌شناختی شناگران تأکید دارد و آن‌ها را برای رویارویی با شرایط رقابتی سخت آماده می‌کند.

5. دانیل لاگونا – مربی پیشرفته شناهای ترکیبی

دانیل لاگونا به‌عنوان یکی از مربیان برجسته در رشته شناهای ترکیبی، شناگران بسیاری را به موفقیت‌های بین‌المللی رسانده است. او برای بهبود عملکرد شناگران در تمامی بخش‌های شنا، تمرینات تخصصی و مفصلی طراحی می‌کند که بر هماهنگی بین حرکت‌های مختلف بدن تأکید دارند. لاگونا همچنین با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته برای تحلیل حرکات شناگران و بهبود جزئیات تکنیکی آن‌ها به شناگرانش کمک می‌کند تا بهترین نتایج را در مسابقات جهانی و المپیک بدست آورند. در کنار تمرینات بدنی، او به‌شدت به تمرینات ذهنی و روان‌شناختی توجه دارد تا شناگران بتوانند در زمان‌های بحرانی به بهترین شکل عمل کنند.

1. اهمیت چرخش در زمان‌های کوتاه

چرخش در شنا نقش تعیین‌کننده‌ای در افزایش سرعت و بهبود زمان نهایی دارد. در رقابت‌های شنای سرعتی، زمان دقیق چرخش می‌تواند تفاوت بزرگی در نتیجه ایجاد کند. تکنیک‌های پیشرفته چرخش کمک می‌کنند تا شناگر بدون افت سرعت، به‌سرعت مسیر خود را تغییر دهد و از دیواره استخر استفاده بهینه داشته باشد. برای این کار، هماهنگی دقیق بین حرکات دست و پا ضروری است تا شناگر در کوتاه‌ترین زمان ممکن تغییر جهت دهد. شناگرانی که می‌توانند با دقت و سرعت بالا چرخش‌های خود را انجام دهند، احتمالاً موفق‌تر خواهند بود. این تکنیک‌ها از آن جهت اهمیت دارند که شناگر می‌تواند بدون هیچ وقفه‌ای ادامه مسابقه دهد و از حداکثر سرعت خود بهره‌برداری کند. تمرینات مداوم به شناگران کمک می‌کند تا این تکنیک‌ها را به‌صورت خودکار و بدون نیاز به فکر کردن به‌طور دقیق انجام دهند.

2. تکنیک چرخش در شنای کرال سینه

در شنای کرال سینه، چرخش باید به‌گونه‌ای انجام شود که شناگر بتواند به‌سرعت از دیواره استخر استفاده کرده و مسیر خود را تغییر دهد. برای این کار، شناگر باید از تمام قدرت عضلات پای خود برای فشار به دیواره استخر استفاده کند. چرخش در این سبک به‌ویژه زمانی که شناگر به دیواره نزدیک می‌شود، باید به‌سرعت و با هماهنگی دقیق بین دست‌ها و پاها انجام شود. در این مرحله، شناگر نباید سرعت خود را از دست دهد و باید بلافاصله پس از انجام چرخش، به داخل آب وارد شود. این حرکت نیازمند تمرکز بالا و هماهنگی جسمانی است. همچنین، توجه به موقعیت دست‌ها و پاها و فاصله مناسب از دیواره نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است تا شناگر بتواند سرعت خود را حفظ کند.

3. تکنیک چرخش در شنای پروانه

در شنای پروانه، چرخش به‌صورت مشابه با شنای کرال سینه انجام می‌شود. شناگر با نزدیک شدن به دیواره استخر، دست‌ها را به‌صورت همزمان به دیواره می‌زند و سپس با استفاده از پاها، بدن خود را به سمت بالا می‌برد. در این مرحله، شناگر باید به‌صورت سطحی در آب سر بخورد و پس از انجام چرخش، با استفاده از فشار پاها به دیواره، به داخل آب سر می‌خورد و ادامه مسیر را طی می‌کند. هماهنگی دقیق بین حرکات دست و پا و زمان‌بندی مناسب در این تکنیک بسیار اهمیت دارد.

4. تکنیک چرخش در شنای قورباغه

در شنای قورباغه، چرخش به‌صورت سالتو انجام می‌شود. شناگر با نزدیک شدن به دیواره استخر، دست‌ها را به‌صورت همزمان به دیواره می‌زند و سپس با استفاده از پاها، بدن خود را به سمت بالا می‌برد. در این مرحله، شناگر باید به‌صورت عمودی در آب سر بخورد و پس از انجام چرخش، با استفاده از فشار پاها به دیواره، به داخل آب سر می‌خورد و ادامه مسیر را طی می‌کند. هماهنگی دقیق بین حرکات دست و پا و زمان‌بندی مناسب در این تکنیک بسیار اهمیت دارد.

5. تمرینات برای بهبود تکنیک چرخش

برای بهبود تکنیک چرخش، انجام تمرینات خاصی توصیه می‌شود. این تمرینات شامل تمرینات قدرتی برای تقویت عضلات پا و شکم، تمرینات انعطاف‌پذیری برای بهبود حرکت بدن در هنگام چرخش و تمرینات هماهنگی برای بهبود هماهنگی بین حرکات دست و پا می‌باشد. همچنین، تمرین در شرایط مختلف استخر، مانند استخرهای با عمق متفاوت، می‌تواند به بهبود تکنیک چرخش کمک کند. مهم‌ترین نکته در این تمرینات، تکرار مداوم و تمرکز بر روی جزئیات حرکات است.

تعریف و ویژگی‌های شنای استقامت

شنای استقامت به مسابقات طولانی‌مدت اطلاق می‌شود که در آن شناگر باید سرعت یکنواختی را در طول مسیر حفظ کند و انرژی خود را به طور مؤثر مدیریت نماید. این نوع شنا به‌ویژه بر توانایی قلبی-عروقی تأکید دارد و شناگر باید توانایی تحمل فشار فیزیکی و روانی برای مدت طولانی را داشته باشد. تمرینات استقامت معمولاً شامل شناهای طولانی با شدت متوسط تا بالا است که هدف آن بهبود کارایی سیستم تنفسی و افزایش ظرفیت عضلات در استفاده از اکسیژن است. تکنیک‌های اقتصادی شنا برای کاهش اتلاف انرژی در طول مسیر اهمیت ویژه‌ای دارد. شناگران استقامت باید قادر باشند در شرایطی که بدن شروع به خستگی می‌کند، همچنان سرعت خود را حفظ کرده و از توان ذهنی و روانی خود برای ادامه رقابت استفاده کنند. این نوع شنا به تقویت تاب‌آوری جسمی و ذهنی نیاز دارد.

تعریف و ویژگی‌های شنای سرعت

شنای سرعت به مسابقاتی اطلاق می‌شود که در آن شناگر باید در کمترین زمان ممکن مسافت مشخصی را طی کند. این نوع شنا نیاز به توان عضلانی بالا، سرعت انفجاری و دقت در تکنیک‌های استارت و برگشت دارد. شناگران سرعتی بیشتر از سیستم‌های بی‌هوازی برای تأمین انرژی استفاده می‌کنند، چرا که در زمان کوتاهی باید بیشترین میزان انرژی را تولید کنند. تمرینات شناگران سرعتی شامل فعالیت‌هایی با شدت بالا و مدت زمان کوتاه هستند که هدف آن‌ها افزایش قدرت عضلات و بهبود عملکرد در شرایط فشار است. شناگران سرعتی باید واکنش‌های سریع، هماهنگی عالی و توانایی تمرکز در شرایط پرتنش داشته باشند. یکی از چالش‌های اصلی در شنای سرعت، حفظ حداکثر سرعت از لحظه استارت تا انتهای مسیر است.

تفاوت در روش‌های تمرینی

تمرینات شنای استقامت و سرعت تفاوت‌های قابل توجهی دارند. شناگران استقامت تمرینات طولانی‌مدت با شدت متوسط تا بالا انجام می‌دهند که هدف آن‌ها تقویت سیستم قلبی-عروقی و افزایش ظرفیت عضلات برای تحمل فشار است. این تمرینات معمولاً شامل شناهای طولانی با مدت زمان زیاد هستند که به شناگر کمک می‌کنند تا در مسابقات طولانی‌مدت عملکرد خوبی داشته باشد. در مقابل، شناگران سرعتی تمرینات با شدت بالا و مدت زمان کوتاه انجام می‌دهند. این تمرینات بیشتر بر تقویت توان انفجاری عضلات و سرعت واکنش‌ها تمرکز دارند. شناگران سرعتی همچنین به تمرینات بدنسازی و تمرینات خشک برای افزایش قدرت عضلانی و آمادگی جسمانی خود نیاز دارند. علاوه بر این، تمرینات سرعتی نیاز به تمرکز ویژه‌ای روی استارت، چرخش و نحوه تقسیم انرژی در طول مسیر دارند.

نقش سیستم‌های انرژی در شنای استقامت و سرعت

در شنای استقامت، سیستم انرژی اصلی، سیستم هوازی است که انرژی را از طریق مصرف اکسیژن تأمین می‌کند. این سیستم به شناگر این امکان را می‌دهد که انرژی را به‌طور مداوم و به‌طور کارآمد تولید کند و برای مسافت‌های طولانی‌مدت مفید است. شناگران استقامت باید بر روی تکنیک‌های صحیح تنفس و استفاده بهینه از اکسیژن تمرکز کنند تا از افت انرژی جلوگیری کنند. در مقابل، در شنای سرعت، سیستم‌های بی‌هوازی بیشتر دخیل هستند. این سیستم‌ها انرژی فوری را برای حرکات سریع و انفجاری تولید می‌کنند، اما ظرفیت آن‌ها محدود است و تنها برای مدت کوتاه می‌توانند انرژی تأمین کنند. به همین دلیل، شناگران سرعتی باید توانایی تولید انرژی در زمان‌های بسیار کوتاه با شدت بالا را داشته باشند و پس از آن به سرعت بازیابی شوند. نوع سیستم انرژی در طراحی تمرینات و تغذیه تأثیر بسزایی دارد و برای هر نوع مسابقه باید به‌طور خاص برنامه‌ریزی شود.

ویژگی‌های روانی و ذهنی مورد نیاز در هر نوع شنا

شناگران استقامت باید ویژگی‌های روانی مانند صبر، تمرکز بلندمدت و تاب‌آوری در برابر خستگی را داشته باشند. آن‌ها باید توانایی حفظ انگیزه و تمرکز را برای مدت طولانی داشته باشند، زیرا شنای استقامت نیاز به عملکرد مداوم و ثابت دارد. استراتژی‌های ذهنی همچون تجسم مثبت و مدیریت استرس برای موفقیت در این نوع شنا اهمیت دارند. در مقابل، شناگران سرعتی باید توانایی تمرکز در لحظات کوتاه و اجرای دقیق حرکات را داشته باشند. ذهن آن‌ها باید آماده واکنش سریع و قوی باشد تا بتوانند در لحظه‌های حساس مسابقه عملکرد بهتری داشته باشند. کنترل هیجان و توانایی مدیریت اضطراب نیز در این سبک از شنا ضروری است. هر دو نوع شنا نیاز به آمادگی روانی دارند، اما نوع آمادگی بر اساس ویژگی‌های خاص هر سبک متفاوت است. تمرینات روانی و تکنیک‌های تنفسی در هر دو رشته می‌توانند به ارتقاء عملکرد کمک کنند.